Soczewica - czerwona, czy zielona?

Wśród wegetarian soczewica zyskała dużą popularność ze względu na wysoką zawartość łatwo przyswajalnego białka, żelaza i wielu innych cennych substancji. Najpopularniejsze odmiany - czerwona oraz zielona - doskonale sprawdzą się także w kuchni „mięsożerców” - jako wartościowe uzupełnienie i urozmaicenie diety.

Rośliny strączkowe, do których oprócz soczewicy zaliczają się m.in. groch, fasola, bób, groszek i cieciorka, od wieków cieszą się dużą popularnością w kuchni ze względu na swoje wysokie walory odżywcze i smakowe. Dostarczają dużej ilości wartościowego i łatwo przyswajalnego białka, licznych witamin oraz mikro- i makroelementów oraz błonnika o właściwościach regulujących pracę przewodu pokarmowego, obniżających poziom cholesterolu i cukru we krwi. Dużą zaletą roślin strączkowych jest również zawartość fitoestrogenów, czyli substancji roślinnych o działaniu zbliżonym do ludzkich hormonów estrogenowych – łagodzą one objawy menopauzy u kobiet, zmniejszają zagrożenie osteoporozą, miażdżycą i rozrostem gruczołu krokowego (prostaty) u mężczyzn.

Soczewica czerwona i zielona – jakie mają zalety?

Spośród dostępnych w sklepach odmian soczewicy warto szczególną uwagę zwrócić na jej dwie odmiany: czerwoną i soczewicę zieloną – obie równie wartościowe, jednak różniące się nieco smakiem, konsystencją i sposobem przygotowania. Bardzo cenione są w kuchni śródziemnomorskiej – uznawanej za jedną z najzdrowszych na świecie. Spożywanie soczewicy dostarczy nam znacznej ilości witamin z grupy B, witaminy K, jak również magnezu, fosforu, potasu, cynku, miedzi i manganu. Ze względu na zawartość żelaza i kwasu foliowego jest ona cennym pokarmem dla kobiet w ciąży.

Soczewica czerwona jest najpopularniejszą i najczęściej wykorzystywaną odmianą tej rośliny. Tak naprawdę to soczewica brązowa, pozbawiona zewnętrznej łupinki – jest bardzo prosta i wygodna w przygotowaniu. Nie wymaga namaczania a jej ziarna łatwo ulegają rozgotowaniu – co ułatwia jej wykorzystanie do zagęszczania zup lub jako składnik past kanapkowych czy farszu do pierogów. Gotować soczewicę czerwoną możemy spokojnie tego samego dnia, co termin przyrządzenia potrawy.

Cechą charakterystyczną soczewicy zielonej jest natomiast to, że nie rozgotowuje się i pozostaje sypka – jest twardsza od czerwonej, więc wymaga około półgodzinnego namaczania przed gotowaniem. W postaci pełnych ziaren możesz wykorzystać soczewicę zieloną jako dodatek do sałatek, do innych zastosowań wymaga zmielenia lub zblendowania. Soczewica zielona Charakteryzuje się łagodnym smakiem, doskonale komponując się z większością potraw, zarówno mięsnych jak i warzywnych. Dania z soczewicy mają również wiele zalet, zwłaszcza jeśli chodzi o ich wartości odżywcze i zdrowotne.

Z dietetycznego punktu widzenia istotny jest również fakt, ze oba rodzaje soczewicy zawierają niewielką ilość tłuszczu i są to przede wszystkim korzystne dla zdrowia wielonienasycone kwasy tłuszczowe: linolenowy, linolowy i oleinowy. Ich regularne spożywanie reguluje ilosć cholesterolu we krwi, zwiększając zawartość „dobrego” (HDL) i obniżając poziom „złego” (LDL). Dzięki niskiemu indeksowi glikemicznemu nasiona soczewicy wskazane są jako składnik diety osób chorych na cukrzycę – zawarte w nich węglowodany wchłaniają się powoli, nie wywołując gwałtownego wzrostu poziomu cukru we krwi.

Nasiona należy przechowywać w suchym i chłodnym miejscu – można to robić nawet przez rok, bez ryzyka utraty ich wartości odżywczych. Soczewica zielona, jak i czerwona jest łatwa w przygotowaniu, wystarczy ją przepłukać i zalać wodą w proporcji szklanka soczewicy na dwie szklanki wody. Warto też pamiętać, aby sól dodawać do prawie już ugotowanej soczewicy – jeżeli zrobimy to za wcześnie ryzykujemy, że ziarna (zwłaszcza zielonej soczewicy) zrobią się twarde.